Hier zit ik dan, in het zonnetje op een mooie zondag middag te genieten van de stilte van Afrika. Na een ochtend vol handwassen, kerkkabaal en het in en uit lopen van mensen bij ons huisje is de rust eindelijk een beetje wedergekeerd. Tijd voor weer eens een verhaaltje uit Nkoranza! De afgelopen paar weken waren indrukwekkend, ik heb enorm veel meegekregen van de Afrikaanse cultuur. Zo heb ik een heuse Afrikaanse begravenis meegemaakt, olifanten gezien en ben ik voor het eerst naar het Noorden van Ghana afgereisd en daar wat van de Moslimcultuur kunnen aanschouwen. Ook zijn er nieuwe vrijwilligers naar PCC gekomen, heb ik een dag staan dansen met een stuk of tachtig gehandicapte kinderen en ben ik erachter gekomen dat mijn maag hier zodanig geslonken is dat ik na een keertje lekker uit eten niet eens meer voorover kan buigen zonder steken in mijn maag te krijgen. Verder kan ik mededelen dat ik nu al een maand geen ernstige diarree meer heb en zelfs een rauw tomaatje kan eten zonder die een half uur later in vloeibare vorm in de wc terug te vinden. Kortom, het gaat goed met me! Ik ben gezond, geniet volop van alle indrukken die op me afkomen en begin me steeds meer thuis te voelen in deze alles behalve westerse wereld.

In de reclamespotjes voor goede doelen die in Nederland te zien zijn is steeds weer te aanschouwen hoe zielig de mensen in Afrika toch steeds maar weer zijn, dit is ongetwijfeld waar tot in zekere zin. Maar wie zelf naar Afrika reist kan er toch al snel niet meer omheen dat de mensen hier, ondanks hun armoede, uitzonderingen daargelaten, toch een stuk gelukkiger lijken dan in Europa. Vrolijk lachende mensen bij een waterpomp, altijd wel loeiharde muziek te horen en er is altijd wel iets te vieren (zeker nu er verkiezingen aankomen in December is er altijd wel een rally ergens met veel muziek en gedans). Mensen lijken hier zo gelukkig... de mentaliteit verschilt gewoon enorm. In Nederland willen mensen altijd meer en meer terwijl het in Ghana zo is dat je getrouwd bent, je gezin kunt onderhouden en je familie gezond is er geen reden is om ongelukkig te zijn. Hier kunnen de Nederlanders echt nog veel van leren.. Ik hoop dat dit in ieder geval iets is wat ik meeneem naar Nederland, een stukje van deze Afrikaanse mentaliteit. Dus een boodschap aan allen die niet zelf naar Afrika gaan: wees tevreden met wat je hebt; je gezondheid, genoeg geld om van te leven en waardeer de vrienden en familie die je hebt. Geniet ervan in plaats van maar steeds meer van het goede willen, pas dan geniet je pas echt heb ik het gevoel..

Ik kan niet zeggen dat ik nederland enorm mis, afgezien dan van een lekkere bruine boterham met zoute zeeuwse roomboter met een paar flinke plakken jonge kaas dan misschien... Daarnaast natuurlijk lekker een biertje drinken in de kroeg met vrienden, borrelen met mijn lieve familie en lief hyper hondje Lobke. Elke avond voelt hier als een zwoele zomeravond in Frankrijk, lekker buiten zitten in je T-shirt tot iedereen naar bed gaat. Binnen zitten doe je eigenlijk alleen als het regend, en aangezien het al een aantal weken niet geregend heeft zitten we eigenlijk altijd lekker buiten! Ik kan het me na twee en halve maand niet eens meer voorstellen om de hele dag binnen te leven...dat zal weer even lekker wennen worden als ik terug kom in Nederland. Gelukkig kom ik terug als het voorjaar begint, dus mis ik wel de koudste maanden! Tja, het nadeel van dit alles is wel dat als je hele avonden een beetje op je gat zit dat je je natuurlijk af en toe een beetje gaat vervelen..er is hier genoeg te lezen, dus dat is opzicht prima. Daarnaast heb ik nog een aantal andere hobby's ontwikkeld om me hier bezig te houden. Zo jongleer ik tegenwoorden! Van de Duitse vrijwilligers die hier anderhalve maand geleden vertrokken heb ik een viertal jongleerballen gekregen om me hier te vermaken. Dus daar word ik al steeds wat beter in! Verder heb ik sinds een week een hele gave katapult waarmee ik nu dagelijks mee op jacht ga naar kippen en vleermuizen. Al is het meer om de kippen weg te jagen dan ze echt te raken. Vleermuizen zijn nog niet ten slachtoffer gevallen, maar ik heb wel mijn eerste papaja uit de boom geknald! :) Dit is dus eigenlijk wat ik zo 's Avonds uitvoer, klinkt saai? Is heerlijk!

De kids op het project en ik vermaken ons ook nog goed samen, volgende week donderdag is mijn laatste dag hier als officiële vrijwilliger. Dus het is al een beetje aftellen.. en alhoewel ik het nog steeds heel leuk vind ben ik wel blij dat er een einde aan komt. Mijn reisdrang komt toch een beetje bovendrijven, het doet toch een beetje pijn hier maar op één plek te zitten terwijl er zoveel moois van Afrika binnen bereik ligt. Volgende week donderdag ga ik dus lekker anderhalve week naar de kust om daar onze Nederlandse geschiedenis eens een beetje te gaan bekijken. De Nederlanders hebben Ghana namelijk even in bezig gehad..tot ze er door de Engelsen uitgeknikkerd werden. In de korte periode dat wij hier in Ghana hebben gebivakkeerd hebben we een aantal forten gebouwd waar slaven in gehouden werden tot ze werden afgevoerd, en dit moet ik natuurlijk wel gezien hebben...

Van vijf december tot vier januari zit ik dus op PCC als gast, deze periode ga ik me vooral bezig houden met schrijven over de kinderen en PCC een beetje op papier te zetten. Dus vanaf vijf december krijgen jullie veel te lezen over het project, ik heb er nog niet veel over geschreven, dus dat krijgen jullie dan van me tegoed!

P.S. Chakir, ik heb de olifanten de groetjes van je gedaan, je krijgt een dikke oorflap terug!