Reisweek twee (5 jan. 2009 - 11 jan 2009)

Lieve kijkers thuis, hierbij weer een reisweekje van Beer in Afrika op papier. Op het moment van schrijven ben ik in Segou, Mali. Afgelopen week weer een hoop meegemaakt en ik ga mijn best doen het allemaal terug te halen en op papier te zetten! Het was in ieder geval weer een prachtige week vol nieuwe indrukken en prachtige momenten. Hier komtie dan!

Dag acht, negen en tien. (Ouagadougou)

Maandag heb ik lekker een dagje rustig aan gedaan (net zoals de vorige paar dagen..) ben even naar het internet cafe geweest om mijn vorige weblog stukje te plaatsen en heb verder een beetje door de stad geslenterd en mensen gekeken. Dat is iets waar ik maar niet op uitgekeken raak...de mensen hier. Ik vind zwarte mensen echt prachtig... dik, dun, lang, kort, lelijk of mooi, ik vind ze allemaal prachtig. Zeker nadat je al meer dan vier maanden in Afrika bent, en de mensen steeds minder op elkaar gaan lijken. Immer, alle chinezen en zwarte mensen lijken behoorlijk veel op elkaar als je niet gewent bent om er een poosje tussen te wonen. Omdat het verschil tussen arm en rijk zo groot is in Afrika kan je heel goed zien hoe mensen er financieel aan toe zijn en jezelf zo bedenken hoe hun leven eruit ziet... ik word verder nog drie keer harder terugbekeken, dus zo is het cirkeltje ook weer rond.

Dinsdag visumdag! Eindelijk kon ik naar het immigration office om mijn paspoort op te halen, mijn paspoort is weer een paar stempels rijker. 'Pays Bas... beaucoup de lait eh?' vraagt de dikkige politeman met een oprecht vragend gezicht... Na dat trots beaamd te hebben verlaat ik het office met de opgeluchte gevoel dat Nederland toch niet alleen maar met sex en drugs geassocieerd wordt. Meteen maar door naar de ambassade van Mali voor het volgende visum. Onderweg van het ene naar het andere kantoor nog twee vrienden gemaakt, twee meisjes wilde heeeeel graag samen op de foto. Daarna kwam ik eigenlijk niet meer van ze af. Normaal gesproken is dit nogal vervelend...maar het was eigenlijk best wel gezellig. Ze hebben me laten zien waar de ambassade van Mali was en zijn er weer vandoor gegaan. Later werdt ben ik nog meegeweest naar één van de families van de meisjes, super gezellig! En ze hebben nergens om gevraagd... dat gaf me toch weer een beetje een warm gevoel van binnen.

Dag elf (Ouaga - Bobo)

Donderdag ben ik dan vertrokken uit Ouaga, wat ik toch niet zo erg vond na er tien dagen doorgebracht te hebben. Heerlijke stad, maar de drukte word wel een beetje veel na een poosje. Dus ik mijn tas inpakken en naar het busstation van STMB gesjokt, die een goede service naar...Bobo hebben! Ik ben die dag dus vertrokken naar de tweede stad van Burkina, Bobo-Dioulasso. In tegenstelling tot Ghana vertrouwd Burkina qua openbaar vervoer vooral op busvervoer. Er zijn talloze busmaatschappijen die werkelijk overal heen gaan. De bussen vetrekken hier ook op vaste tijden, dus als de bus niet vol is, vertrekt hij toch. Je hoeft dus nooit lang te wachten en je zit ook nog eens drie keer zo lekker (zeker met mijn benen...). Omdat ik zo lang ben werd ik ook meteen op een plek met extra beenruimte gezet, wat ik altijd wel kan waarderen. Verder zat er de gehele reis niemand naast me dus ik zat echt als een god, in Burkina Faso wel te verstaan. Heeeerlijk... weer lekker zes uur in de bus gezeten.

Tijdens deze busreis ben ik tot de conclusie gekomen dat ik bus/trotro/taxi reizen over lange trajecten misschien wel het leukste aan reizen vind. Er is niets zo prachtig als door je raampje naar buiten kijken naar alles wat zich buiten beweegt. Zo kom je door kleine dorpjes, grote steden, zie je koeien oversteken (die men vaak bijna aanrijdt..ik zit er een beetje op te wachten tot we er echt een doodrijden) mensen werken, het landschap veranderen, savanne, watertjes, baobab bomen. En dit alles is naar mijn mening toch het best te aanschouwen tijdens lange ritten.

Eenmaal in Bobo aangekomen was mijn eerste indruk meteen super positief! Grote stad, maar toch rustig. Mijn eerste ervaring was overgens weer niet zo geweldig, ben meteen enorm opgelicht door een taxi chauffeur... ik liet me naar mijn hotelletje brengen door die kerel, rijdt ie eerst compleet de andere kant op. Er zat nog een andere kerel in de taxi, dus ik verwachtte dat hij die even af ging zetten. Hij vroeg ook maar even of dit mijn eerste keer in Bobo was, waarna hij na mijn eerlijke antwoord nog een extra blokje om deed. We zijn zelf nog vijf minuten gestopt, de mannen hebben samen even wat zaakjes geregeld en toen zijn we naar het hotel gegaan. De prijs ging door het dak... toch wel acht keer zoveel als normaal de bedoeling zou zijn. Niet accoord natuurlijk, ik precies aanwijzen op de kaart hoe die gereden was en uitgelegd dat dat toch een tikkeltje om was. Hele uitleg in Frans..ik begreep er geen drol van, en hij wilde de prijs niet omlaag doen. Dit was officieel de eerste keer dat ik echt kokend van woede was de afgelopen paar maanden. Na die kerel bijna een tik gegeven te hebben (toch maar niet gedaan) heb ik de hele mik betaald en er maar een paar niet al te vriendelijke blikken/bezweringen bij gedaan. Karma rekend wel af met deze kerel denk ik dan maar...waarschijnlijk is zijn taxi vijf minuten na hij vertrokken was uit elkaar gevallen (dat was toch al bijna het geval).

Maargoed, het hotelletje was wel prima! En kostte de helft van wat ik voor die taxi had betaald..

Dag twaalf (Bobo)

Wat een plaatje van een stad is dit.. lekker rustig, geen gidsen/artiesten die om de tien meter achter je aan lopen als een beer achter honing (of kaas). Ik heb de dag gevuld met door de stad lopen, internetten, de moskee bezichtigen die schijnbaar de grootste in Burkina is en een rondleiding door het oude deel van de stad gehad waar ik traditioneel bier geproefd heb, oog in oog met heilige poesvissen heb gestaan en allerlei oude fetish gebouwen gezien. Fetish is de oude religie van Afrika, het gaat een en al om geesten en kippen offeren. Daar moet ik me toch nog een keertje in gaan verdiepen, wel is het schijnbaar zo dat tegenwoordig iedereen wel Christen of Moslim is in Afrika, maar dat ze er Fetish er als een tweede religie bijhouden. Het is de missionarissen kennelijk toch niet gelukt het er helemaal uit te krijgen. En maar goed ook natuurlijk..want dit is wel typisch Afrikaans. Nederland zou ook niet meer hetzelfde zijn als iedereen zich tot Fetish bekeerde zullen we maar zeggen. Verder heb ik me die dag lekker op pizza getrakteerd, en ben ik lekker gaan slapen. De volgende ochtend zou ik vertrekken naar Mali...

Dag dertien (Bobo - Segou)

Deze dag stond weer compleet in het teken van in de bus zitten (jeeeeeh!) Om half zeven in des Ochtends vertrok de bus stipt op tijd uit Bobo. Na twee uur kwamen we bij de grens van Mali aan.. dacht ik teminste, want we moesten allemaal de bus uit. Dat was me een enorme anticlimax want we moesten er één minuut later weer in, zonder dat er ook maar iets gebeurd was. Maar we waren in de buurt... tien minuten verder moesten we weer allemaal de bus uit, dus ik stond al te popelen met mijn paspoort om de stempel voor het verlaten van Burkina in ontvangst te nemen, maar nee hoor...we moesten meteen allemaal de bus weer in. Drie keer is scheepsrecht, want weer tien twee kilometer verder moesten we weer de bus uit, en krijg ik inderdaad mijn felbegeerde stempeltje. Na dit stempeltje van Burkina moesten we de bus weer in om er na twee kilometer weeeer uit te moeten, dit keer bij de grens van Mali. Hier werd m'n paspoort weer ingenomen om er weer een paar stempels bij te plakken. Ik hoorde altijd van mensen dat de grensposten van Mali vervelend waren...dat de beambtes hun werk niet goed deden en mensen onnodig ophielden en om omkopingen vroegen. Niets van gemerkt...heel soepel zat iedereen een kwartier later weer in de bus om ditkeer niet twee kilometer verder uit te stappen maar door te rijden naar Segou! Een heerlijke vier uur later kwam ik aan in mijn eerste tussenstop in Mali.

Aangekomen in Segou werd ik meteen geconfronteerd met een enorme vriendelijkheid, toen ik de bus uitstapte werd ik door een medepassagier aangesproken met de vraag waar ik precies heen ging. Ik heb hem maar eerlijk opgebiecht dat ik nog geen idee had naar welk hotel ik wilde gaan en hem maar meteen gevraagd of hij een goedkope optie wist. Dat was geen probleem! Ik werd meteen meegenomen naar de Katholieke Missiepost in Segou waar ze ook kamers verhuren (het is inderdaad niet duur!) Beetje met die kerel gebabbeld tijdens de wandeling, het was een artiest..., maar hij was theatermaker! Dat was weer even een anticlimax, hij werkte bij een theatergroep die in Mali verschillende toneelstukken voor kinderen produceerde. Kijk, dat vind ik nou weer eens leuk voor de verandering. Aangekomen bij de missiepost verontschuldigde hij zich voor het feit dat het hotel alhoewel het de goedkoopste optie was toch nog (omgerekend) tien euro kostte en boodt hij me aan dat ik altijd bij kem kon slapen. Hij gaf me zijn telefoonnummer en was weg... weer zo'n gevalletje van een persoon die helemaal niets van je wil, behalve je gewoon even gezelschap houden en dus ook gewoon puur vriendelijk is. Het hotelletje was wederom geweldig...het is een prachtige compound met een heleboel gebouwen erin. Met talloze kamers voor gasten en andere gebouwen. Na mijn tas in de kamer gezet te hebben ben ik maar weer eens op pad gegaan om de stad te verkennen... en natuurlijk om de beroemde Niger rivier te zien, waar ik al een poosje naar uit keek!

Aaaaaaaaaah, echt gaaf! Segou is een best grote stad, maar geeft je toch een dorpsgevoel. Het ligt aan de Nigerrivier in zijn volle glorie. Het is echt gewoon prachtig... een enorme rivier met allemaal Pinasses erop (grote kano's, ik kan het niet anders beschrijven). En dit midden een een stuk van de wereld wat enorm droog is...het contrast is gewoon geweldig, ik kan het niet anders zeggen. Dus ik heb de rest van de dag gevuld met het lopen langs de oever en de rest van de stad verkend.

Dag veertien (Segou)

Als je zo'n rivier binnen handbereik hebt, moet je er natuurlijk ook wel een stukje over gaan varen. Dit was dan ook mijn missie voor vandaag (ook de dag van schrijven overgens). Na mezelf voor tegoed gedaan te hebben aan een het klassieke ontbijt bestaande uit Thee, stokbrood, boter en jam ben ik maar naar het haventje gelopen om te kijken wat er mogelijk was. Natuurlijk heb je meteen een kerel aan je been hangen die je wel in zijn pinasse mee wil nemen voor een tour. Bloody twintig euro voor op en neer naar de andere kant van de rivier. Ja doei, ik regel zelf wel wat. Ben dus maar even doorgelopen naar het stukje waar de pinasses lagen waar alle Afrikanen ook de oversteek mee waagden. Even rondgevraagd, en voor bijna niets kreeg ik een plekje. Whiiii, varen! Zit je daar in een enorme kano, tussen twee bromfietsen, een Tuareg en een stapel hout. Na een kort ritje naar de overkant heb ik even een uurtje rondgelopen door het vissersdorpje Bozo, ben rondgeleid door het hele dorp door een enthousiaste schipper, om daarna weer terug te varen naar Segou. De tour kostte niets, ook weer een voorbeeldje van Afrikaanse vriendelijkheid. Mijn missie voor vandaag is geslaagd, ik heb gevaren! Het was maar een minuutje of twintig in totaal, maar veel verder kom je op het moment niet voor weinig geld. Net waterniveau van de Niger staat een beetje laag, dus er is weinig transport naar dorpen verderop. Dit kan wel als je een boot afhuurt voor jezelf of een groepje...maar de publieke pinasses gaan niet meer kennelijk..beetje jammer, maar het is niet anders. Een tweede hoogtepuntje vandaag was de lunch, zit in een klein restaurantje en heb een sandwich besteld. Dan verwacht je een stukje brood met beleg.. krijg ik me toch een heel stokbrood met kip, mayo, kaas(!!!), ei, tomaat, sla voor mijn neus gezet. Kijk, zo zien we dat graag!

Lieve kijkers thuis, dit was hem weer voor deze week. Morgen ga ik Segou weer verlaten om naar Djenne of Mopti te gaan. Ik heb nog niet besloten, maar dat komt morgenochtend allemaal in orde. Wat is het toch heerlijk om zonder schema te werk te gaan :) Volgende week weer een nieuwe editie van Beertje dans Afrique. Dan sluit ik wederom af met jullie een fijne tijd en Nederland toe te wensen, geniet van het leven, dat doe ik ook!

P.S. Bedankt voor de vele reacties, het is leuk te horen van mensen thuis!!! Dat doet me goed.