Het is weer tijd voor een nieuw bericht uit het verre Afrika! Er is niet denderend veel gebeurd, maar er zijn toch wel weer een aantal dingetjes die ik wel kwijt wil. Eerst wil ik even melden dat er nieuwe foto's staan onder het album 'de kids'. Hier hebben jullie geen bericht van gekregen...maar er staan toch wel weer een stuk of tien nieuwe foto's van het gezellige zootje waar ik elke dag mee om ga!

Komende maandag ben ik acht weken in Ghana! De tijd vliegt echt enorm hard voorbij... Als ik terugkijk naar mijn vertrek uit Nederland is het zo snel gegaan, dat is echt niet te bevatten. Ik heb het ook deze volle acht weken goed naar mijn zin gehad, af en toe heeft er wel eens een dipje de kop op gestoken natuurlijk maar ik heb me nog nooit zo gevoelt dat ik naar huis wilde of er zelfs maar over nadacht om terug te keren. Al mis ik mijn bruine boterhammetje met kaas wel erg... Ik heb ook de planning t/m januari uitgestippeld, ik zal tot één december hier op PCC mijn programma blijven draaien. Daarna ga ik er een weekje tussenuit tot zeven december om dan weer terug te komen op PCC. Dan ga ik alleen niet meer de hele dag met de kids werken maar vooral de informatie over de kids updaten, wat dus inhoud dat ik vooral met mijn laptopje (ja hij is aangekomen) zal gaan schrijven voor PCC. Dit zal ik blijven doen tot vier januari, dan vertrek ik definitief van PCC om te gaan reizen door Ghana/Burkina Faso/Togo. Maar daar zijn nog steeds geen definitieve plannen voor, dat ga ik pas in december uitstippelen. Met deze planning neem ik alle feestdagen mee op PCC wat natuurlijk super gezellig is, en ik kan mijn verjaardag hier ook nog vieren! En dat is wel een stuk leuker dan ergens eenzaam in een hotelletje zitten. Dit alles betekend dat ik nog vijf weken actief zal zijn met de kids, wat ook genoeg is naar mijn mening want alhoewel ik het werk nog steeds enorm leuk vind komt de sleur er al wel een beetje in... Misschien is dit ook wel een teken dat een 9 tot 5 baantje van maandag t/m vrijdag ook weer niets voor me is!

De afgelopen twee weken waren niet zo speciaal, afgelopen weekend zijn we niet weg geweest en heb ik dus lekker uit kunnen rusten. Één ding is nog wel de moeite waard om te noemen, ik ben naar de kapper geweest! Inderdaad, ik met mijn lange haar naar de kapper in Ghana. Samen met Jan en Jakob (een vrijwilliger die een huis aan het bouwen is met een aantal mensen) zijn we door iemand van het project naar een goede kapper gebracht. Ik had al een poosje geleden besloten om iemand de tondeuse over mijn koppie heen te laten halen in verband met de hitte... Jakob leek het ook wel een leuke ervaring. En tja, toen wij tweeën gingen kon Jan natuurlijk niet achterblijven! Dus daar zaten we dan, bij de kapper...

Het was een klein kapperszaakje, met één kapper en een directeur die naast de kapper stond om aanwijzingen te geven. Verder zijn er aanwezig in de zaak: een enorme stereo installatie, enorme boxen buiten voor de deur, voetbal posters van onder andere onze eigen Ruudje van Nistelrooij en andere voetballers als Ronaldo en andere voor mijn onbekende voetballers. Naast al deze redelijk overbodige geluidsinstallaties was er één schaar aanwezig (de allergoedkoopste die je je kan bedenken) en verder waren er twee tondeuses en duizenden scheermesjes. Toen ik dit alles zag bedacht ik het me opeens; Afrikanen hebben nooit lang haar...het groeit gewoon niet lang. Alle vrouwen hebben ook kort haar, met daaroverheen prachtig nephaar. En verder doen ze bij alle mannen gewoon de tondeuse over hun hoofd en dan zien ze er weer prima uit. Aangezien dit een herenkapper was, was er natuurlijk ook niet anders nodig dan een tondeuse.. Ik was al benieuwd hoe dit ging uitpakken, gelukkig ging Jakob eerst dus kon ik nog even toekijken. De mond van de kapper viel open toen hij ons zag...drie Obruni's in zijn zaak, met zulk haar.. De kapper had zelfs nog nooit stijl haar aangeraakt. Jakob verklaarde dag hij zijn haar kort wilde...dus daar ging de kapper, maar bevende handjes. Hij had besloten een scheermesje te pakken en daarmee maar over het haar heen te blijven strijken met de richting mee tot het haar verdwenen was... nouja, we hielden allemaal ons lachen niet meer dus hebben we de kapper maar even een spoedcursus gegeven in het knippen van Obrunihaar. Eerst de schaar erin, dan de tondeuse, en daarna bijwerken met een scheermesje. Zo krijg je dus een Afrikaanse coup bij een Obruni, het resultaat mag er overgins wezen. Het zit super relaxed! De meningen zijn verdeeld over hoe het staat bij me, de Afrikanen vinden het allemaal geweldig terwijl ongeveer de helft van de Nederlanders + Bob het me voor geen meter vinden staan. Het is ook gewoon even wennen natuurlijk..maar de frisse wind en het zonnetje op mijn bol doen me toch goed! Ik zal ook even een paar foto's van mijn nieuwe look op de site zetten, dan hebben jullie een beetje een idee.

Nog wat leuke dingetjes:

• Jan en ik zijn een lijk tegengekomen, en nee..niet in de bosjes of iets dergelijks maar gewoon op straat. Op weg van PCC naar het ziekenhuis ligt een mortuarium, en kennelijk was er net iemand in het ziekenhuis overleden... want we zagen een man op een karretje liggen, doekje er overheen, twee man ernaast om te duwen en hupsakee, naar het mortuarium met jouw. Dit schouwspel kwam ons tegemoet, Jan heeft een foto gemaakt toen we voorbij het lijk waren...frontaal een foto maken van dit interresante lijktransport ging ons toch iets te ver. De foto staat ook op de site. (het karretje had nog maar drie wielen ook..)

• Volgende week komt Tessa, de nieuwe vrijwilligster. Ben heel benieuwd, nieuw bloed is toch altijd wel weer prettig voor de afwisseling!

• Ook wel leuk is dat volgende week het 16 jarig bestaan van PCC gevierd word, 29 oktober 1992 is het opgericht. Dus dat zal wel weer een leuk feestje worden!

Tot snel weer, volgende week weer een verhaaltje! Groetjes uit het verre Afrika!!!