Ghana, apart land maar..

Lieve mensen,

Hierbij dan het verhaal wat ik jullie beloofd heb. Ik ben nu een week in Ghana en ik zal jullie een korte samenvatting geven van wat er zoal al gebeurd is...

Maandag 1 september vloog ik vanuit Brussel Zanegem via Casablanca naar Accra, wat de hoofdstad van Ghana is. Het begon al goed...het is natuurlijk een beetje te verwachten als je met Royal Air Maroc vliegt...maar mijn vlucht had om te beginnen vier uur vertraging in Brussel. Nu had ik vijf uur overstap tijd in Casablanca dus ik hoefde me geen zorgen te maken volgens het personeel...en ze hadden gelijk. De tweede vlucht naar Accra (ook Royal Air Maroc) had namelijk ook vertraging, en toch ook wel een dikke twee uur. Dus vele gratis maaltijden ter compensatie later toch aangekomen in Ghana. Om zes uur 's Ochtends.

Het voordeel van vertraging hebben is dat je vanzelf vrienden (lotgenoten) maakt tijdens het wachten. Nu ook het geval...ik ontmoette al snel twee Nederlanse meisjes en een Canadese kerel genaamd Gary. Aangezien we toch wel even wilde slapen na al het gedoe met vliegen besloten Gary en ik samen een hotel te gaan zoeken in Accra. Maar zo snel je het vliegveld uit komt gelopen snellen er meteen vele mensen op je af die je maar al te graag willen helpen voor wat geld. Dus er werd meteen een taxi geregeld, stoeltjes gepakt om even op uit te rusten en nou...kortom je werd buiten in de watten gelegd voor die ene Ghana Cedi (munteenheid in Ghana). Alle goedkope hotels waren vol...schijnbaar is er een soort conferentie in Accra voor Global warming, dus na een uur rondrijden in een taxi (geld geld geld) vonden we dan toch een hotel...iets duurder, maargoed we deden het ervoor.

Na een paar uur slapen vertrok ik zonder Gary naar het busstation om een bus naar Kumasi te zoeken wat mijn eerste tussenstop zou zijn. Ik heb mezelf nog nooit zo'n toeristische attractie gevoeld...Obruni Obruni Obruni, joelende mensen langs de weg die het allemaal prachtig vinden dat er een blanke langskomt...heel apart... Na een hoop gedoe ben ik in een busje gepropt (Tro Tro) en was ik opweg. Ik wist toen nog niet dat het in Ghana om half zes al donker begint te worden, en ik vertrok om vijf uur 's Middags. Reizen in het donker is naar...mensen rijden namelijk roekeloos, niet alle auto's hebben lichten en door alle gaten in de weg wordt het ook niet beter. Ik heb wel een aantal bijna doodservaringen gehad (naar mijn mening, want de chauffeur vond het allemaal best meevallen...) Ik ben heel aangekomen, een beetje bibberig, maar heel...en dat is toch het belangrijkste.

Daarna hotelletje in Kumasi..allemaal leuk en aardig. Volgende dag een taxi genomen naar mijn project (150 KM) maar toch besloten het maar met een taxi te doen en teveel te betalen gewoon voor het gemak. Het openbaar vervoer is hier vreselijk chaotisch, dus de juiste bus of Tro Tro vinden is niet makkelijk...dus voor de mensen die me goed kennen, toch inderdaad maar de makkelijke oplossing.

Het viel me tijdens deze rit pas op hoe mooi Ghana werkelijk is, prachtige groene landschappen..palmbomen waar je U tegen zegt en met een mooi zonnetje erboven is het echt paradijs. Ook is het veel heuveliger dan ik dacht, de wegen gaan echt constant op en neer en dat maakt het allemaal toch nog iets sprookjesachtiger. Ik ben om drie uur veilig aangekomen op het project waar ik tot januari blijf, ik zit nu samen met een Duits stelletje in een vrijwilligershuis. Super gezellig! Ze zitten hier al een maand en hebben ook al ervaring met Ghana. Ze laten me nu dus een beetje zien hoe het hier allemaal werkt op de markt enzo, wat normaal is om te betalen enzovoorts... Over het project zal ik een volgende keer meer vertellen...nu eerst nog een paar dingen die ik toch nog even kwijt wil:

- Ikheb al twee huwelijksaanzoeken gehad, het is schijnbaar zo dat ik groter ben dan ik blank ben. Zeker als ik met een andere blanke over straat loop is het geen ' Obruni Obruni' meer maar 'Big guy!' En ja, dat vind iedereen hier prachtig, vooral oudere vrouwen...dus tja, al twee aanzoeken gehad van vrouwen die toch niet jonger zijn dan veertig (gokje, want leeftijden zijn nog moeilijk in te schatten voor me). Het iswel goed voor mijn ego!

- Waarom zijn er in Ghana alleen blanke paspoppen? Je ziet er toch geen enkele blanke op straat...dan weet je toch alsnog niet of dingen je gaan staan of niet!?

- Er zijn geen verkeersregels in Ghana, nouja...er is er eentje. TOETEREN, zoveel mogelijk waneer ook maar enige aanleiding voor is. Bijvoorbeeld: Als je in wilt halen toeter je, als er een blanke in je auto zit toeter je ook (leuk...heel leuk...), als je een vrachtwagen in wilt halen toeter je, als de vrachtwagen terugtoetert kan je veilig inhalen. Maar gezien de vele betekennisen van toeteren is dit dus niet veilig en tamelijk doodseng..maar ze snappen elkaar toch redelijk. Als een taxi klanten op wil pikken toetert hij en wacht hij tot mensen reageren. Als iemand in een taxi wil maar er is geen plaats toeter je ook...nouja, het is wel duidelijk dat toeteren hier een hype is. Alle auto's zijn ook echt in slechte staat, als de toeter het maar doet! Want die is immers belangrijker dan je gordel.

- Mensen zijn zo blij hier! Desondanks alle armoede (je ziet niet anders) zijn mensen enorm optimistisch en maken ze er echt het beste van. Hier kunnen wij Westelingen een hoop van leren.

- Ik mis kaas

- Ik mis snel internet...het duurde 20 minuten voordat ik zover was dat ik dit verhaal kon typen. Laden laden laden, heel naar...

- Negers zijn echt heel mooi, vind ze echt geweldig. Het enige is alleen dat het me nu niet meer zo opvalt dat iedereen zwart is. Ik kijk nu gewoon vreemd op als ik een blanke zie op straat...ik begin me al aan te passen. En ik denk dat dat een goed ding is..

- Kleren met de hand wassen is stom, wasmachines zijn geweldig.

Dit was hem dan weer voor vandaag, de volgende keer dat ik gelegenheid krijg om op internet te gaan (in het ergste geval volgend weekend) zal ik jullie wat meer vertellen over het project waar ik zit, de kinderen, de mensen waar ik mee werk. Maar dit is ter introductie!

Ik mis jullie allemaal...leuk de reacties te lezen en ik hoop dat ze blijven komen! Geeft me toch het idee dat er mensen aan me denken..en dat helpt wel om je door zo'n nieuwe cultuur heen te slaan!

Lieve groetjes en een bereknuffel voor jullie allemaal!

Obruni 'Big Guy' Maarten

Gearriveerd!

Lieve mensen,

Ik ben goed en wel aangekomen op mijn project in Ghana. Ik laat jullie even weten dat alles goed met me gaat! Ik ben nu met een Duitse medevrijwilliger boodschappen aan het doen, dus we gaan zo verder om gefrituurde rijst te halen!

Zaterdag zal ik terugkomen naar het internet cafe om jullie een uitgebreidt verhaal te schijven over alles wat ik heb meegemaakt..

Maargoed, ik ben er!

Allemaal lieve groetjes en veel plezier in het koude Nederland!

Obruni Maarten

De dag van vertrek is aangebroken...

Lieve mensen,

Het is zover! Over precies veertien uur zal een vliegtuig van Royal Air Maroc, met mij daarin, zijn vleugels spreiden en richting het zuiden vliegen. Op Casablanca zal ik een korte pauze hebben om vanuit daar door te vliegen naar Accra, de schijnbaar belachelijk chaotische en drukke hoofdstad van Ghana. Daar zal ik om 02.20 's nachts landen, dus er wacht me nog een nachtje op het vliegveld..

Overgens, nog een leuke mededeling tussendoor. Ik ben gisteren dan uiteindelijk toch geslaagd voor mijn VWO examen! Na eindeloos staatsexamens doen op scholen door het hele land heb ik dan nu toch het papiertje binnen. Fijn gevoel, dat ik dat in ieder geval heb afgerond voor mijn vertrek. Dan kan ik bij terugkomst op het gemakje een studie uit gaan kiezen om te doen, dat is al een goed vooruitzicht!

Dit gaat geen lang verhaal worden, ik ben moe, eindelijk klaar met inpakken, vele discussies met mijn lieve ouders verder over wat ik wel en niet mee moet nemen. Het was kortom een drukke dag maar ik ben er nu wel helemaal klaar voor! Over een half jaar ben ik terug...dus ik zal jullie dan allemaal weer zien! Het ga jullie goed, en dat hoop ik ook voor mezelf..

Zo snel ik een internet cafe vind ik Ghana zal ik een update geven...tot dan!

Groetjes,

Maarten

Het is bijna zover...

Lieve mensen,

Nog negen nachtjes slapen, dan vertrek ik naar het verre en warme Ghana! Op dit blog zal ik proberen bij te houden wat ik allemaal meemaak op de gemeenschap waar ik vrijwilligerswerk ga doen. Voor degenen die nog niet vernomen hebben wat ik precies ga doen in Ghana en omstreken, hier een korte samenvatting:

Ik zal vier maanden vrijwilligerswerk gaan doen op de PCC (Peace of Crist Community) in Nkoranza. De PCC is een plek waar een 40-tal kinderen met een geestelijke of lichamelijke beperking wonen. Deze kinderen wonen hier omdat hun ouders hen in de steek hebben gelaten of omdat de ouders niet voor de kinderen konden zorgen. Over hoe het er allemaal aan toe gaat daar zal ik jullie vertellen zo snel ik er ben!

Na deze vier maanden vrijwilligerswerk ga ik nog twee maanden rondtrekken door Ghana en omliggende landen. Dit zullen waarschijnlijk Burkina Faso en Mali zijn maar ik heb er nog geen concrete plannen voor, dit ga ik bekijken als in in Ghana ben aangekomen.

Nog eventjes maar...en dan vertrek ik voor een half jaar. De gedachte dringt nog niet helemaal tot me door, dat ik jullie allemaal een half jaar moet gaan missen en dat de mijn leven zoals het nu is een half jaartje door zal draaien zonder mij. Ik heb er echter een enorme zin in, en hoop vol verhalen en ervaringen op 28 februari 2009 terug in het blanke Nederland terug te komen!